Wat is Unitaire Homeopathie?

Doorheen de jaren werd de homeopathische methode vergeten en werd door de Duitse arts Dr. Samuel Hahnemann. herontdekt te worden. Hij stelde uitgebreid onderzoek aan en stelde wetmatigheden opgesteld en gaf de methode de naam Homeopathie.

Homeopathie is één van de geneeskundige methoden, in de oudheid door Hippocrates, de Vader van de Geneeskunde reeds toegepast, naast de allopathische methode.

De Unitaire Homeopathie behandelt een patiënt door hem één enkel middel (een natuurlijke substantie) te geven, vandaar de naam “unitair”. Het wordt gekozen op basis van de totaliteit van de specifieke symptomen van de persoon en niet op basis van zijn ziekte. 

De gelijksoortigheidswet: “similia similibus curentur”

Het voornaamste principe is de gelijksoortigheidswet: “similia similibus curentur”, het gelijke is met het gelijksoortige te genezen. Dit betekent dat een bepaald product dat bij gezonde proefpersonen symptomen veroorzaakt en een geneesmiddelbeeld vormt, bij de zieke met een gelijkaardig ziektebeeld, deze kan genezen

De potentiëring

Het tweede principe is deze van de potentiëring: door het verdunnen en bij elke verdunningsstap krachtig te schudden wordt niet alleen de giftigheid en nadelen van de stof weggenomen, maar wordt de werkingsenergie van de remedie versterkt.

Ziektegeschiedenis

Om het ziektebeeld van de patiënt te vinden, wordt gedurende een lange eerste consultatie een ziektegeschiedenis afgenomen van heel de persoon, waarbij rekening gehouden wordt met zowel de geestelijke kenmerken als de lichamelijke. Om de diagnosestelling te vervolledigen kan een klinisch onderzoek en andere onderzoeksmethoden een noodzakelijke aanvulling zijn. Er moet ook een onderscheid gemaakt worden tussen de kenmerken van de ziekte(n) en de specifieke kenmerken van de zieke. Daarom en wegens de medische handelingen is het logisch dat de homeopaat ook arts is.

Homeopathische remedie

Na deze consultatie wordt gezocht naar het geneesmiddelbeeld van de homeopathische remedie die meest passend is bij het geheel van het ziektebeeld van de patiënt. Dit unieke middel wordt dan éénmalig ingenomen om een tijdlang in te werken op de levensenergie en het herstel in te zetten. Dit is het principe van wat men noemt de Unitaire Homeopathie. Hiertegenover staat de pluralistische en de complexhomeopathie die met verschillende middelen samen werkt in meer frequente innamen. Hiermee bestrijdt men eerder de symptomen zoals de reguliere geneeskunde dat doet met chemische middelen, zonder echte verandering en herstel aan te brengen aan de diepere verstoring. Evaluatie van de werking van de remedie is noodzakelijk na een bepaalde tijd: kort bij eerder acute toestanden, enkele weken bij de eerder chronische toestanden. Dit om de strategie van de behandeling verder te bepalen. De homeopathische geneesmiddelen worden hoofdzakelijk bereid vanuit drie bronnen, de drie Rijken van de natuur: planten, dieren en mineralen. Eerst wordt de moedertinctuur gemaakt: dit is een aftreksel op basis van alcohol. Vervolgens zet men verdunningsreeksen op, waarbij na elke verdunningstrap krachtig geschud wordt (dynamisatie). Van sommige stappen worden dan globulen en granulen met de verdunning doordrenkt, die dan de naam van het middel en zijn potentie krijgen.

De basisregels van de homeopathie zijn nu, 200 jaar na hun ontdekking, nog steeds dezelfde. Niet omdat er geen vooruitgang meer is geboekt, doch omdat nieuwe ervaringen en hedendaagse opvattingen slechts de basisbeginselen kunnen bevestigen. Zowel in ontwikkelingsgebieden als in geïndustrialiseerde landen kent de homeopathie een nieuw elan, omdat meer en meer artsen en patiënten overtuigd raken van de fundamentele middelen erkend door de sociale zekerheid en in sommige wordt ze onderwezen aan de universiteit.

Om de individualiteit te bepalen is een uitgebreide ondervraging nodig waar hoofdzakelijk aandacht wordt geschonken aan de persoonlijk ervaren klachten van de patiënt. De eigenschappen van de geneesmiddelen worden gevonden door de activiteit ervan na te gaan bij gezonde individuen, een herhaalbaar experiment, pathogenesie of geneesmiddelproef genoemd. Het beeld van de patiënt wordt vergeleken met het beeld van het middel, en een homeopathische bereiding van die substantie (verdund en gedynamiseerd) die het best overeenkomt met het totaalbeeld van de patiënt, wordt toegediend.

Wanneer een patiënt zich bij een homeopaat aanbiedt met een bepaald ziektebeeld, wordt dit beeld slechts beschouwd als een visitekaartje dat een heleboel andere kenmerken dekt die eigen zijn aan de persoon en die geen rechtstreeks verband met zijn ziekte dienen te vertonen. Het geheel van de kenmerken van de patiënt in de mentale, de emotionele en de lichamelijke sfeer wordt getoetst aan de gekende patiënt. Het vraagt soms veel tijd en speurwerk om dit middel te vinden. De homeopathische benadering die zich hoedt aan de strikte regel van het zoeken naar één remedie voor het totaalbeeld van de patiënt is de Unitaire Homeopathie. Naast deze methode is het ook mogelijk homeopathische middelen voor te schrijven op basis van afzonderlijk symptomen, zoals hoesten, keelpijn, maagklachten, enz… Het toedienden van dergelijke medicatie, die niet gebaseerd is op een totaalbeeld van kenmerken, kan geen genezing brengen, doch slechts verlichting of verdwijning van de symptomen waarvoor ze werd toegediend. Genezing bekomt men niet door het verdwijnen van één of meer klachten, maar door het bereiken van een optimaal, stabiel evenwicht zowel op fysische als op psychisch vlak.